سوال اساسی مقالة حاضر این است که: فلسفة آموزش علم جامعه‌شناسی چیست؟ برای جواب به سوال مذکور در دو بخش به ارائة استدلال پرداخته شد. ابتدا فلسفة پیدایش علم جامعه‌شناسی در دویست سال قبل در اروپا ناشی از یک سری ضرورت‌های اجتماعی و فکری دانسته شد. دوم به فلسفة آموزش جامعه‌شناسی بر اساس سه هدف علم: یعنی توصیف، تبیین و پیش‌بینی پرداخته شد. به این صورت که در حوزه توصیفی، علم جامعه‌شناسی می‌تواند توصیف‌های دقیقی از وضعیت موجود جامعه ارائه داده، مسایل اجتماعی را برای سیاستگذاران مشخص سازد. در حوزة تبیینی نیز نه تنها علل پدیده‌های اجتماعی بلکه معانی رفتارهای اجتماعی را مشخص نموده، ما را در یافتن راه‌حل‌ها کمک می‌کند. از طریق تبیین، بینش جامعه‌شناختی برای افراد حاصل می‌شود. از طریق تبیین از سوگیریهای ذهنی آگاه می‌شویم. در نهایت با تبیین انتقادی و رسیدن به ریشه‌های حقیقی امور، بدیهی‌ترین امور جامعه مورد پرسش واقع می‌شوند. در حوزة پیش‌بینی نیز قادر است در مورد وضعیت آتی پدیده‌های اجتماعی ، برآوردهایی نموده، از این طریق سیاستگذاران را به برنامه‌ریزی اجتماعی وادارد. در نهایت، نتایجی درباره فلسفه آموزش جامعه‌شناسی به دست آمد و این راهکار اساسی مطرح گردید که آموزش جامعه‌شناسی زمانی اهمیت می‌یابد که از سوی جامعه و دولت مورد تقاضا قرار گیرد.
)