برنامه‌های درسی به‌عنوان مهم‌ترین ابزار تحقق اهداف اجتماعی در سطح محلی، ملی و جهانی، محسوب می‌شود. بر همین اساس، در ساختار آموزشی کشور، دروس متفاوتی در دوره‌ها و پایه‌های تحصیلی مختلف تعریف شده است تا دانش‌آموز با حوزه‌های مختلف موردنیاز، آشنا شود. یکی از این دروس، مطالعات اجتماعی است. با یک نگاه ساده می‌توان گفت این درس بیش از هر درس دیگری، درس فراگیری ارتباط با جامعه است، درس یادگیری مهارت‌های زندگی جمعی است، درس اندیشیدن به خود و محیط پیرامون است و به‌طور خلاصه، درس چگونه زیستن است. به همین دلیل، می‌تواند در زمره درس‌های مهم (و شاید مهم‌ترین و اثرگذارترین درس در دوره تحصیل) هر دانش‌آموز باشد. ولی متأسفانه، شواهد تجربی نشانگر آن است که به دلایل متعددی، این درس نتوانسته است جایگاه مناسب خود را کسب کند و معمولاً به‌عنوان یک درس مهم، تلقی نمی‌شود. این مفروضه تجربی، جمعی از دغدغه‌مندان را بر آن داشت تا در قالب یک همایش علمی به بررسی وضعیت «آموزش مطالعات اجتماعی» در نظام آموزش مدارس بپردازند.
)