عصری که در آن زندگی میکنیم، دوران تغییرات گسترده در عرصههای مختلف است. این دوران و این تغییرات، فقط محدود به ساختارهای اجتماعی و یا کشورهای پیشرفته نیست. بلکه، همه سازمانها را در عصر صنعت، اطلاعات و دانایی، تا جامعه دانشی را شامل میشود. در جامعه دانشی، منبع اصلی برای افراد دانش است؛ در جامعه دانشی، هر فرد با هر دانشی که داشته باشد، باید در هر ۴ یا ۵ سال یکبار، دانش جدیدی به دست آورد؛ زیرا در غیر این صورت دانش او مهجور خواهد شد. هر سازمان نیز باید خود را وقف خلق فرآیندهای جدید کند و همچنین هر مدیری باید چند اقدام اصولی انجام دهد تا با تغییرات همگامی داشته باشد:
اول، بهبود مستمر همه کارهایی است که سازمان انجام میدهد. دوم، هر سازمان باید بیاموزد که از دانش خود استفاده کند و بر مبنای دانش به دست آمده خدمات ارائه دهد؛ و سوم اینکه، به مثابه فرایندی نظام‌مند، دست به ابداع بزند. این اقدامات میسر نمیگردد مگر اینکه شرایط انتقال و اشتراک دانش فراهم کردند.
)